Een Nederlands nummerbord zie je in de Zuid-Franse Camargue maar zelden. Het is echter goed mogelijk dat het nieuwe resort Auberge Cavalière Du Pont Des Bannes daar verandering in gaat brengen. Lars van Soest ging op een voor de regio kenmerkend wit Camargue-paard op verkenning. “Allez, allez.” Patrick (op z’n Frans, dus zeg: Pat-rieck) parkeert zijn paard, draait zijn bovenlichaam een kwartslag en schreeuwt naar de dieren achter hem. Met zijn tanden op elkaar en de zijkant van zijn mond open, dirigeert de stalmeester met een dubbele klik de achtergebleven paarden aan te sluiten. Mijn paard Icario zet een drafje in en blijkt ineens meer te kunnen dan alleen sjokken. Rap voegt hij zich bij de andere. Patrick tikt met zijn hiel tegen de buik van zijn paard en brengt de stoet weer in beweging. Hij gaat voorop in de optocht per paard langs het fluisterende riet van de Camargue.
Hotel
Zojuist zijn we opgestapt in het resort Auberge Cavalière Du Pont Des Bannes. Een jaar geleden waren dit nog twee aparte hotels: L’Auberge Cavalière en Le Pont Des Bannes. Hendrik Steunenberg kocht beide op, voegde de namen samen en maakte er één complex van. Met twee restaurants, evenveel zwembaden, pool-side bars, een lounge bar, een privé-spa, een tennisbaan, een stallencomplex, vergaderruimtes, een arena voor traditionele Camargue-paardenshows en verschillende gastenverblijven.
Steunenberg, 53 jaar oud, heeft jarenlange ervaring in de internationale hotellerie. Hij woonde op verschillende plekken in de wereld, maar heeft met het hotel nu gekozen voor ‘vastigheid’. Samen met zijn Franse vrouw Odile (54) en dochter Oceane (15) woont hij naast het complex. Zoon Nick (23) studeert in Nederland aan de Hoge Hotelschool, maar loopt momenteel stage bij zijn vader in Zuid-Frankrijk.
Moerassig eiland
Het hotel ligt op nog geen kilometer van het kustdorpje Saintes-Maries-de-la-Mer, een van de slechts twee plaatsen in de Camargue, en bevindt zich midden in de wilde natuur. De Camargue is door twee vertakkingen van de rivier de Rhône als een soort moerassig eiland van het vasteland gescheiden. Vanuit Arles omringen twee takken van de rivier de Camargue. Hierdoor mag het gebied als Rhônedelta bestempeld worden. Met stille meertjes, drassige graslanden en droge zoutpannen.
En eigenlijk zie je die situatie ook terug op het complex. Het moeraswater van de Camargue verdeelt het resort in natuurlijke stukjes grond. Daarop bevinden zich de huisjes. Houten bruggetjes verbinden de verschillende eilandjes met elkaar. In het water zwemmen bevers en karpers en poedelen flamingo’s.
De gasten van het hotel hebben de keuze uit verschillende soorten kamers in diverse prijsklassen. Zo kan men onder meer kiezen voor de opgeknapte oude jagershuisjes, Les Cabanes de Gardian genoemd. Deze traditionele witstenen hutten met rieten dak zijn luxe uitgerust met een eigen badkamer en hebben een opvallend detail. Boven elk huisje steekt een schuin kruis uit. Deze is niet scheef gewaaid door de wind, maar maakt deel uit van de stok die bij het bouwen van een dergelijk huisje altijd als eerste wordt geplaatst. Om de stok wordt vervolgens een ronde muur gebouwd die richting het noorden wijst en ervoor zorgt dat de wind naadloos langs het huisje waait.
Hooistengel
Op een gemakkelijk tempo, zonder dat iemand uit zijn of haar zadel hoeft te komen, leidt Patrick zijn groep door de Camargue. Patrick is een typische stalmeester. Op zijn vriendelijke en gebruinde hoofd met grijs haar prijkt een rieten hoedje. Zijn overwegend blauw geruite overhemd heeft hij in zijn strakke spijkerbroek gehesen. Om het af te maken draagt hij hoge bruine laarzen. Eigenlijk ontbreekt alleen een hooistengel in zijn mond.
Af en toe houdt een van de paarden halt om zijn blaas te legen. Her en der wordt zelfs een iets grotere boodschap gedaan. In de verte kijkt een stier vervreemd op als de stoet paarden voorbij marcheert.
Reacties