10825208475?profile=original

De vuurtoren van Cordouan - gelegen in de monding van de Gironde in de Atlantische Oceaan - is een van de vijf locaties die in juli 2021 door UNESCO als werelderfgoed zijn aangewezen. De 'Koning der Vuurtorens"' zoals het baken van de Gironde ook wel wordt genoemd, is slechts één van de vele oriëntatiepunten die in de loop der eeuwen aan de Atlantische kust van Frankrijk zijn verrezen. Als gewild object voor fotografen, museum of uitkijkpunt stralen deze zes vuurtorens aan de Atlantische kust van Frankrijk ook vandaag de dag nog steeds veel charme uit, ook al vervullen sommige ervan hun eigenlijke navigatietaak al sinds lange tijd niet meer.

Al 400 jaar het schepen veilig door de grootste riviermonding van Europa. De "Phare de Cordouan" staat sinds juli 2021 op de werelderfgoedlijst van UNESCO. Zelfs per boot aankomen is een onvergetelijke ervaring, want de toren staat op een rotsplateau in de Atlantische Oceaan. De oudste vuurtoren van Europa die op zee is gebouwd en nog steeds in bedrijf is, dateert uit 1611. Hij is gebouwd naar de beroemde lichttorens uit de oudheid en diende de Franse monarchie als een symbool van macht. Vandaag de dag wordt het beschouwd als een architectonisch meesterwerk en straalt het nog steeds in "koninklijke" luister: met een eigen flat en een kapel voor de koning en prachtige ramen.

Hier staat de vuurtoren van Cordouan:

KIES EEN ANDERE BESTEMMING IN EUROPA

Duitsland | Finland | Frankrijk | IJsland | Italië | Noorwegen | Oostenrijk | Portugal | Spanje | Tsjechië | Zweden

OVER FRANKRIJK

Frankrijk is een van de oudste naties ter wereld, het product van een alliantie van hertogdommen en vorstendommen onder één enkele heerser in de middeleeuwen. Vandaag, net als in die tijd, berust het centrale gezag bij de staat, ook al is er de afgelopen decennia een zekere mate van autonomie aan de regio's van het land toegekend. Het Franse volk beschouwt de staat als de primaire bewaker van vrijheid, en de staat biedt op zijn beurt een genereus programma van voorzieningen voor zijn burgers, van gratis onderwijs tot gezondheidszorg en pensioenregelingen. Toch staat deze centralistische tendens vaak op gespannen voet met een ander al lang bestaand thema van de Franse natie: het aandringen op de suprematie van het individu. Over deze kwestie merkte historicus Jules Michelet op: "Engeland is een rijk, Duitsland is een natie, een ras, Frankrijk is een persoon".