Meteorologen hebben hun station op de meest onmogelijke plaatsen. Zo kende Nederland mensen die maanden op een bootje voor de kust dobberden om het mooie weer of de buien op zee te zien aankomen om hiermee het weerbeeld voor het vasteland te kunnen voorspellen. Noorwegen heeft nu nog mensen op verafgelegen eilanden zoals Jan Mayen, Bereneiland en Hopen. De meteorologen worden voor een half jaar op deze plaatsen gestationeerd. Dit betekent dat een ploeg er ook moet overwinteren. En vreemd genoeg is er genoeg animo voor het werk op een dergelijke plaats.
Bezoek
Tegenwoordig krijgt het station op Jan Mayen, zeker in het voorjaar ‘regelmatig’ bezoek van toeristenschepen die een ochtend- of middagwandeling op het eiland willen maken. Natuurlijk wil men dan graag een kijkje binnen nemen of een praatje met de mensen van het station maken. Afhankelijk van de stationscommandant wordt zo’n verzoek ingewilligd of niet. Het station ligt immers in een mooi gedeelte van het eiland en men heeft uitzicht op de vulkaan Beerenberg.
De mensen van het station op Bereneiland (in het noorden) moeten het vaak stellen met uitsluitend contact over de marifoon. De mooiste plekjes van Bereneiland met de enorme vogelrotsen, bizar uitgeholde kliffen etc. zijn helemaal in het zuiden van het eiland. En dat zijn de plaatsen waar de natuurtoerist graag komt. Tevens is het aan land gaan op Bereneiland veel uitdagender dan op Jan Mayen.
Hopen
Tijdens mijn laatste reis naar Spitsbergen is het na 19 jaar weer gelukt om voet aan wal te zetten op het eiland Hopen, dat ten zuidoosten van Spitsbergen ligt. Het weerstation hier krijgt per jaar bezoek van maximaal vijf schepen. Je kunt je voorstellen dat men erg blij is met bezoek. Het kleine souvenirwinkeltje in het station draaide dan ook op volle toeren. De koffie die ik tijdens het schrijven van de column drink zit, jawel, in een beker van Hopen!
Van weerman tot weerman
In ons gezelschap bevond zich ook een meteoroloog: Jos Broeke, de bekende weerman uit Zeeland. En u begrijpt het al, al snel ontstond er een gesprek van weerman tot weerman. Onze man uit Zeeland bleek ook nog redelijk uit de voeten te kunnen in het Zweeds en het Noors, dus was er verder geen speld meer tussen te krijgen. De mannen waren overigens nog maar net aangekomen. Een enkele week geleden hadden zij de voorgaande ploeg afgelost na een lange winter. Rondkijkend in de woonkamer viel mij op dat buiten een enorme breedbeeld TV en enkele computers er verder nog hetzelfde bankstel, kast en eettafel stonden als 19 jaar geleden. Men houdt blijkbaar van het oude. Ook ik moest bekennen dat het daardoor zelfs voor mij een beetje leek op thuiskomen.
Door Jonneke van Eijsden/Beluga Adventures
